تضمین فروش..پشتیبانی 24 ساعته : 09380317800

 کتاب " کالیگولا "
 نوشته آلبر کامو
 ترجمه ابوالحسن نجفی
 خوانش: "زرینه"
 6 فایل صوتی

 محمد امیری، مدیر کانال

البر کامو این اثر را در سال ۱۹۳۸ و در سن ۲۵ سالگی نوشت. شخصیت اصلی آن، کالیگولا، برگرفته از شخصیتی تاریخی به همین نام است که امپراطور سوم روم بود که دچار جنون می‌شود؛ آلبر کامو، درباره کالیگولای نمایشنامه می‌نویسد:

" کالیگولا مردی است که شور زندگی او را تا جنون تخریب پیش می‌راند. مردی که از بس به اندیشه خود وفادار است، وفاداری به انسان را از یاد می‌برد. کالیگولا همه ارزش‌ها را مردود می‌شمارد. اما اگر حقیقت او در انکار خدایان است، خطای او در انکار انسان است. این را ندانسته است که چون همه چیز را نابود کند ناچار در آخر خود را نابود خواهد کرد. این سرگذشت انسانی‌ترین و فجیع‌ترین اشتباهات است ".

 نمایشنامه کالیگولا، امپراتور جوانی است که داستانش با مرگ خواهرش، دروسیلا، شروع می‌شود و با از دست دادن او کم‌کم رفتارهای عجیب و غریبی از خود نشان می‌دهد. بعد از خاکسپاری چند روز غیبش می‌زند و این در حالی است که همه‌ اطرافیانش را نگران کرده است. وقتی به کاخ برمی‌گردد، سراسیمه و آشفته به نظر می‌رسد که این موضوع از چشم بزرگان پنهان نمی‌ماند. در مکالمه‌اش با هلیکون-محرم راز و ندیم کالیگولا- چیز عجیبی بیان می‌کند که هلیکون را به فکر فرو می‌برد و می‌گوید که در این مدت به دنبال ماه بوده، اما آن را پیدا نکرده است. "دنیا به این صورت که ساخته شده است قابل تحمل نیست. برای همین است که من احتیاج به ماه دارم، یا به خوشبختی، یا به عمر ابد، به چیزی که شاید دیوانگی باشد اما از این دنیا نباشد". کالیگولا در ابتدا سعی می‌کند مجری قانون باشد، اما آن را به روش خودش اجرا می‌کند و همین نوع متفاوت عدالت خواهی او باعث می‌شود که مردم و بزرگان او را دیوانه بدانند، برای مثال دست به قتل و کشتار فجیعی می‌زند و برای جنایتش استدلال‌های به ظاهر منطقی می‌آورد. در این جنون کائسونیا، معشوق کالیگولا او را کاملا همراهی می‌کند و صمیمانه وفاداری‌اش را به او نشان می‌دهد، اما کالیگولا نظری عکس نظر او دارد: "عشق برای من کافی نیست: این است آنچه آن زمان فهمیدم. و این است آنچه امروز هم که به تو نگاه می‌کنم می‌فهمم. کسی را دوست داشتن یعنی پیر شدن با او را پذیرفتن. چنین عشقی از من ساخته نیست". اوج دیوانگی کالیگولا صحنه‌ آخر است که متوجه می‌شود بر ضدش توطئه کردند؛ شکه می‌شود و دنبال راه فرار می‌گردد. با فرود آمدن ضربات متعدد بر بدنش جمله‌ای کوتاه و به ظاهر ساده در آخرین نفس‌اش می‌گوید: "هنوز زنده‌ام".

" دور و بر من هرچه هست دروغ است و من می‌خواهم که مردم با راستی زندگی کنند. وسیله‌اش را هم دارم تا آنها را وادارم که با راستی زندگی کنند، چون می‌دانم که آنها چه ندارند. آنها معرفت ندارند. معلمی می‌خواهند که بداند چه می‌گوید. در سرتاسر امپراتوریِ روم تنها کسی که آزاد است منم. بروید و به روم اعلام کنید که عاقبت به موهبت آزادی رسیده است و با این آزادی آزمون بزرگی آغاز می‌شود...".(قسمتی از نمایشنامه)